Maybe Tonight is het mooiste liedje en meteen ook die met de hardverscheurendste herinneringen.
1980:
De misschien-vannacht-nacht is de nacht van het eindexamenfeest op de boerderij van Douwe Kiestra, even buiten Gorredijk. Barbecue, een hele nacht doorfeesten en in de vroege ochtend op zoek naar een winkel die al open is. Om ijs te halen. Maar vooral een nacht waarin ik het weer niet aandurfde om Wilma te vragen.
We hadden in de onderbouw in verschillende klassen gezeten, en (zoals het jongetje dat ik als onderbouwer was), had ik niet zo op de meisjes gelet.
Door het vakkenpakket (A of B, twee profielen, het was een stuk eenvoudiger toen) kwamen we bij elkaar in de klas.
Door het vakkenpakket (A of B, twee profielen, het was een stuk eenvoudiger toen) kwamen we bij elkaar in de klas.
Tijdens een bovenbouwfeestje sloeg bij mij de bom in, iets dat heftiger bewoog in ieder geval, dan vlinders in een buik. De volgende drie jaren lang, draaide ik onhandig om haar heen. De beste vrienden, veel delen, veel samen doen maar daar hield het op. Mooie vriendschap, maar mijn hart wilde meer. . .
In de strenge winter van 1978-1979, was heel Friesland ingesneeuwd. Zelfs de scholen waren dicht en ik liep van Beetsterzwaag naar Drachten om bij Wilma te zijn. Half in de hoop daar de rest van de winter ingesneeuwd te raken.
Het lukte: ik kon ook niet meer terug. Maar rekende buiten mijn moeder die haar netwerken inzette en een melkboer vond die het ritje toch moest maken (als enige voertuig op de weg!), en mij alsnog naar huis bracht.
Het lukte: ik kon ook niet meer terug. Maar rekende buiten mijn moeder die haar netwerken inzette en een melkboer vond die het ritje toch moest maken (als enige voertuig op de weg!), en mij alsnog naar huis bracht.
Het eindexamenfeest was voor mijn gevoel mijn laatste kans, want ik zou naar Wageningen gaan en zij naar Breda. Dus "Maybe Tonight" heeft zeer veelbetekenend in mijn hoofd rondgezongen. Ik heb niet eens het lef gehad om iets te zeggen van mijn gevoelens, laat staan om haar te zoenen.
Vandaar dat ik, meer om voor mijn eigen lafheid te vluchten, dan om mijn hart te koelen, bij het eerste ochtendgloren en lang voordat er ook maar een winkel open was naar Gorredijk fietste om ijsjes te halen voor iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten