Indian Summer / Live - Al Stewart

Dit is een voorbeeld van mijn "not invented here" syndroom elpees.

Een artiest heeft een grote hit. Iedereen kent het, iedereen heeft het. Zal ik die elpee met die hit kopen? Nee, want iedereen heeft hem al, en er valt voor mij niks meer te ontdekken. Ik ben er te laat bij en dan hoeft het niet meer.

Bij Al Stewart zijn die hits natuurlijk "year of the cat" en "on the border". Ik weet niet eens meer welke elpees daar bij hoorden.

Toch hield ik van de muziek, dus toen de hype voorbij was, en er een live elpee in de winkels lag greep ik mijn kans. Toch iets wat niet iedereen heeft. Kinderachtig.

Vaak zijn deze "tweede keus" elpees ook minder.

Voorbeelden:

Ten out of Ten - 10cc                       
(ipv de elpee met Dreadlock Holliday)

Wide awake in dreamland - Pat Benetar   
 (ipv  elpee met Love is a battlefield)

Hello I must be Going - Phil Collins 
(ipv de elpee met In the air tonight)

Making movies - Dire Straits      
 (ipv de elpee met Sultans of swing)

Van "Live/Indian Summer" heb ik nooit spijt gehad. Een erg mooie live elpee (Met gek genoeg één studio kant).

Live klinken de stukken goed, met de extra energie die een live optreden geeft. Ook de sfeer is mee te beleven, ook al heb ik AL nooit live gezien.

Leuk vind ik dat zijn praatjes tussendoor wat schuchter overkomen. Een beetje stuntelig zelfs, maar daarom juist zeer charmant.

"year of the cat" en "on the border" kregen Live een extra dimensie.
"Year of  the cat" kreeg een lang piano-intro. Zo lang dat de uiteindelijke herkenning bij het publiek een ontlading lijkt na het voorspel.
Beiden zijn extra mooi vanwege die akoestische gitaar die glashelder boven al het live geweld uit klinkt.

Nostradamus/the World goes to Ryadh today roept een bijzondere sfeer op. Door gebruik van echo's, en natuurlijk ook vanwege het thema. Ook hier is het akoestische gitaarwerk weer bijzonder.

In mijn hoofd luisterend ga ik weer "hangen" in de muziek. Mijn lijf wil mee. 
Ik snap in zo'n bui headbangers en luchtgitaarspelers ook beter. 

En die stem...

Erg Engels. Bekakt? Nee, niet het goede woord. en toch . . . een beetje kwikzilverachtig. 
Glittering prizes achtig. Het komt dichtbij wat Tom Conti heeft.Vriendelijk, studentikoos, en ja... misschien toch een beetje bekakt. Maar dan wel het nonchalante bekakt van iemand die het niet nodig heeft bekakt te zijn.
Al Stewart is volgens mij gewoon erg aardig.

The Knack - Get the Knack

Maybe Tonight is het mooiste liedje en meteen ook die met de hardverscheurendste herinneringen.

1980:

De misschien-vannacht-nacht is de nacht van het eindexamenfeest op de boerderij van Douwe Kiestra, even buiten Gorredijk. Barbecue, een hele nacht doorfeesten en in de vroege ochtend op zoek naar een winkel die al open is. Om ijs te halen. Maar vooral een nacht waarin ik het weer niet aandurfde om Wilma te vragen.

We hadden in de onderbouw in verschillende klassen gezeten, en (zoals het jongetje dat ik als onderbouwer was), had ik niet zo op de meisjes gelet.
Door het vakkenpakket (A of  B, twee profielen, het was een stuk eenvoudiger toen) kwamen we bij elkaar in de klas.

Tijdens een bovenbouwfeestje sloeg bij mij de bom in, iets dat heftiger bewoog in ieder geval, dan vlinders in een buik. De volgende drie jaren lang, draaide ik onhandig om haar heen. De beste vrienden, veel delen, veel samen doen maar daar hield het op. Mooie vriendschap, maar mijn hart wilde meer. . .

In de strenge winter van 1978-1979, was heel Friesland ingesneeuwd. Zelfs de scholen waren dicht en ik liep van Beetsterzwaag naar Drachten om bij Wilma te zijn. Half in de hoop daar de rest van de winter ingesneeuwd te raken.

Het lukte: ik kon ook niet meer terug. Maar rekende buiten mijn moeder die haar netwerken inzette en een melkboer vond die het ritje toch moest maken (als enige voertuig op de weg!), en mij alsnog naar huis bracht.

Het eindexamenfeest was voor mijn gevoel mijn laatste kans, want ik zou naar Wageningen gaan en zij naar Breda. Dus "Maybe Tonight" heeft zeer veelbetekenend in mijn hoofd rondgezongen. Ik heb niet eens het lef gehad om iets te zeggen van mijn gevoelens, laat staan om haar te zoenen.

Vandaar dat ik, meer om voor mijn eigen lafheid te vluchten, dan om mijn hart te koelen, bij het eerste ochtendgloren en lang voordat er ook maar een winkel open was naar Gorredijk fietste om ijsjes te halen voor iedereen.

I dont know why I never said it before

I don't know why I waited so long to be sure
but I... everythings coming
somethings coming, maybe tonight

funny to think I had to clown and pretend
you never knew I saw you as more than a friend
but I... come hold me tighter, come make it right
maybe tonight, oh maybe tonight

ever since the day I saw you

I was blown away 'cause I knew I could not say
all the things I had to say

I was such a shy guy, I could not tell you 

I love you
well maybe tonight, yes maybe tonight